یا زهرا

شعر روضه حضرت زهرا(س) طببیه ی همه درد تو بی تو دوا مانده در آرزوی شفا چشم مرتضی مانده تو و خجالت خانه نشینی حیدر من و خجالت این قامتی که تا مانده سه ماهه پیر شدی تا شدی شکسته شدی ز یادگار پیمبر فقط صدا مانده شکست حرمت من تا شکست پهلویت علی چه بی کس و بی یار و آشنا مانده دوباره شب شد و خون گریه کرد بستر تو دوباره خیره به مسمار ، مجتبی مانده تو می روی و خلاص از زمانه می گردی عزای چادر خاکی برای ما مانده تو می روی و برای حسین و زینب تو غمی به وسعت صحرای کربلا مانده قرار بعدی من با تو آن غروبی که حسین زخمی و تشنه به زیر پا مانده همان غروب ، که یک گله گرگ در طمع ردا و پیرهن ، انگشتر و عبا مانده همان غروب پر از ماتمی که زینبمان به جستجوی تنی زیر نیزه ها مانده محمد حسین رحیمیان